اَرشان : 1- دلير، دلاور، درست؛ 2- (اَعلام) 1) نام پسر اردشير دوم؛ 2) نام پسر ارته باز كه يونانيان وي را «آرسنيس» نوشته اند.

اَرشد : (عربي) 1- رشيدتر، بزرگتر؛ 2- داراي درجه و مقامي بالاتر از ديگران، مافوق.

اَرَشك : (اَعلام) 1) شاه سلسله‌ي هخامنشی [338-336 پیش از میلاد] پسر و جانشین اردشیر سوم؛ 2) (= اشک اول) [حدود 248 پیش از میلاد]، سرسلسله و مؤسس خاندان اشكاني كه بعد‌ها آن (اشك) عنوان هر يك از پادشاهان اشكاني قلمداد شد.

اَرشيا : (در زند و پازند) تخت و اورنگ شاهان، گاه، تخت.

اَركان : (عربي) 1- ركن‌ها، مبناها، پايه‌ها؛ 2- (به مجاز) بزرگان، اعيان، كارگزاران و كارگردانان حكومت.

اِرميا : (عبري) (= ارمیای نبی= يرميا)، 1- يعني «يهوه به زير مي‌اندازد»؛ 2- (اَعلام) نام يكي از پيامبران بني اسرائيل [حدود 650-570 پیش از میلاد]، پسر حلقيا و دومين انبياء اعظم عهد عتيق که در زمان سلطنت یوشیا و یهویاقیم و صدقیا و هم در زمان اسیری صدقیا نبوت کرده است. مدتی به وسیله‌ي شاه اسرائیل زندانی شد، سپس به اسارت به بابل برده شد، مدتی هم در مصر بود. مراثی ارمیای نبی در عهد عتیق منسوب به او و کتاب ارمیای نبی در عهد عتیق شرح حال اوست. + و يرميا.

اََروند : (اوستایی، aurvant) (در تفسیر پهلوی، arvand) 1- تند، تيز، چالاك، دلير؛ 2- فر، شكوه، شأن و شوكت؛ 3- (اَعلام) 1) نام رودِ دجله؛ 2) نام پدر سهراب شاه كه نسب وي به كي قباد مي‌رسد.

اُسامه : (عربي) 1- (اَعلام) نام چند تن از صحابيان پیامبر اسلام(ص) از جمله اسامه‌ ابن‌ زيد؛ 2- اُسامه اسم خاص است براي شير؛ به تعبيري اين واژه به معني شير بيشه، اسد؛ 3- (به مجاز) دلير و شجاع مي‌باشد.

اِسحاق : (عبري) (اَعلام) 1) نام پسر حضرت ابراهيم(ع) از ساره [سارا] از زمره پيامبران بني اسرائيل. نام اين پيغمبر (اسحاق) هفده بار در قرآن كريم آمده است؛ 2) سردار ایرانی که در ماوراءالنهر به خونخواهی ابومسلم برخاست [قرن 2 هجری] و بر منصور خلیفه‌ي عباسی شورید و مژده‌ي آمدن زرتشت را داد.

اَسد : (عربي) 1- شير، شير درنده؛ 2- كنايه از شجاعت و بي‌باكي؛ 3- (اَعلام) نام چند تن از افراد در تاريخ از جمله برخي از اصحاب پیامبر اسلام(ص).